ความรู้รอบตัว. (2532). กรุงเทพฯ: โอ เอส พริ้นติ้ง เฮาส์.
นิพาพร เมืองจันทร์, ธารารัตน์ พรยิ้ม, โยธกา ถานะลุน, สุธัญญมาศ มุระมุข, & สุภารัตน์ คำแดง. (ม.ป.ป). ระดับสมรรถภาพปอดของตำรวจจราจร จังหวัดอุบลราชธานี. UBU Journal, 13(1), 1685-7941
วันจันทร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2554
บรรณานุกรม
วิกิพีเดีย สาราณนุกรมเสรี. (2554) . วินาศกรรม 14 กันยายน พ.ศ. 2554. ค้นเมื่อ 19 กันยายน 2554, จาก http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A8%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1_11_%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%99_%E0%B8%9E.%E0%B8%A8._2544
วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2554
แปลเพลง
วันแต่ละวันเนิ่นนานเหลือเกิน
คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉัน
และไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร
เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้
มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า
ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป
เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหล
นี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ
จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร
เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย
ต้องมองภาพเธอจากไป มันปวดร้าวเหลือเกิน
ลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป เธอจะได้รับ
ได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม อยากบอกเธอ
ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหน
ที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย
จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร
เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล
เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้
ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน
เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจ
ขอเวลาอีกนิดได้ไหม ฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย
หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ
นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล
เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้
ภาพเธอคราวนั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน
เหมือนมีใครมาเชือดกรีดอยู่ในหัวใจ
และมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านาน
ตราบจนสิ้นใจ ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไหม
ฉันรักเธอเหลือเกิน
คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉัน
และไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร
เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้
มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า
ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป
เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหล
นี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ
จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร
เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย
ต้องมองภาพเธอจากไป มันปวดร้าวเหลือเกิน
ลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป เธอจะได้รับ
ได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม อยากบอกเธอ
ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหน
ที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย
จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร
เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล
เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้
ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน
เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจ
ขอเวลาอีกนิดได้ไหม ฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย
หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ
นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล
เจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้
ภาพเธอคราวนั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน
เหมือนมีใครมาเชือดกรีดอยู่ในหัวใจ
และมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านาน
ตราบจนสิ้นใจ ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไหม
ฉันรักเธอเหลือเกิน
วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554
วันพุธที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
วันจันทร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
ส่งหัวข้อโปรเจ็ก
เรื่อง กล้องถ่ายภาพ
เหตุผล เพราะในแต่ละครั้งที่เขาจะไปไหนหรือแม้แต่จะทำกิจกรรมต่างๆ เขาก็จะใช้กล้องถ่ายภาพในการบันทึกกิจกรรมเหล่านั้นจึงอยากที่จะศึกษาเกี่ยวกับกล้องถ่ายภาพ
![]()
เหตุผล เพราะในแต่ละครั้งที่เขาจะไปไหนหรือแม้แต่จะทำกิจกรรมต่างๆ เขาก็จะใช้กล้องถ่ายภาพในการบันทึกกิจกรรมเหล่านั้นจึงอยากที่จะศึกษาเกี่ยวกับกล้องถ่ายภาพ
วันพฤหัสบดีที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2554
ทดสอบ
ความรักคือความสุขใช่ทุกข์โศก
คนทั้งโลกรักกันปันสงสาร
รักจากใจ ผูกพันฝันชื่นบาน
รักเปรียบปานน้ำผึ้งหวานตรึงทรวง
คนทั้งโลกรักกันปันสงสาร
รักจากใจ ผูกพันฝันชื่นบาน
รักเปรียบปานน้ำผึ้งหวานตรึงทรวง
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)